దేవీసూక్తం

దేవీసూక్తం, అంభృణిసూక్తం అని కూడా పిలుస్తారు. ఇది ఋగ్వేదంలోని 10వ మండలంలో సంభవించే 125వ సూక్తం (స్తోత్రం) . [1] ప్రస్తుత రోజుల్లో, దేవి (ఏ రూపంలోనైనా విశ్వవ్యాప్త దేవత) ఆరాధన సమయంలో , దేవాలయాల రోజువారీ ఆచారాలలో మరియు ఇష్టి, హోమం, హవనం మొదలైన వివిధ వైదిక బలి కార్యక్రమాలలో కూడా సూక్తాన్ని ప్రముఖంగా జపిస్తారు. ఇది దేవీమాహాత్మ్య ముగింపులో కూడా జపిస్తారు . వేద శ్లోకం శక్తికి ఒక ముఖ్యమైన ఆధారం .సూక్త , దాని స్పష్టమైన, సాధారణ అర్థంలో, దేవి తన స్వంత శక్తి, మహిమ, వ్యాపకం మరియు చర్యల గురించి ప్రకటించడం . [2]

తాంత్రిక శక్తి యొక్క మూలాలు వాగంభృణి సూక్తానికి చెందినవి. ఈ శ్లోకం వాక్‌ను సర్వోన్నత శక్తిగా వర్ణిస్తుంది, వసు, సోమ, త్వస్త, రుద్రులు మరియు ఆదిత్యుల వంటి వివిధ దేవతలను పరిపాలిస్తుంది, అలాగే సంపదలకు మూలం, సహజ శక్తులను కాపాడేవాడు మరియు అనుగ్రహాలను ప్రసాదించేవాడు. ఇది కీలకమైన ఏకేశ్వరోపాసన ఆలోచనలను సంగ్రహిస్తుంది, ఇది చారిత్రక శక్తివాదానికి ఆధారం. [3]

శాయనాచార్య , తన వ్యాఖ్యానంలో, వాగంభృణి , ( వాక్ , షి అంభృణుడి కుమార్తె) - ఒక బ్రహ్మవిదుషి ( దీనిని తానే స్వయంగా గ్రహించిన వాడు.శివుడే ) -. వాక్ , తన వ్యక్తిత్వాన్ని - అహంకారాన్ని రద్దు చేసి, అందువల్ల తనను తాను పరమాత్మతో ( దేవి తప్ప మరెవరో కాదు బ్రహ్మం ), సర్వవ్యాప్త సచ్చిదానంద (అవిభాజ్యమైన అస్తిత్వం-జ్ఞానం-ఆనందం-సంపూర్ణ)తోవిశ్వంలోని రూపాలు మరియు దాని కార్యకర్తలు తనను తాను ప్రశంసించుకున్నారు. [ వివరణ అవసరం ]

అందువల్ల, ఆమె ఈ సూక్తానికి ఋషికా మరియు దేవత కూడా . [4]

పరిచయం:

ఇది దేవికి అత్యంత ఇష్టమైన సూక్త అని భావించబడుతుంది, అందుకే దీనిని ప్రతిరోజూ వేలాది మంది జ్ఞానులు జపిస్తారు.

ఇది ఋషి అంబ్రూనర్ కుమార్తె అయిన వాక్ అనే స్త్రీ ఋషిచే వ్రాయబడింది. స్త్రీ మహర్షి తన సాధన ద్వారా దేవితో తనను తాను గుర్తించుకునే దశకు చేరుకుంది - ఆమె ఈ సూక్తం చాలా ఉన్నత స్థితిలో పాడింది.

పద్యం I:

ఓం ! నేను రుద్రులు, వసువులు, ఆదితలు మరియు ఇతర దేవతలందరితో కలిసి కదులుతాను. మిత్ర, వరుణ, ఇంద్ర, అగ్ని మరియు ఇద్దరు అశ్వినీ దేవతలను నేను భరించాను.

శ్లోకం II:

నేను శత్రువులను నాశనం చేసే సోమాన్ని మరియు త్వష్ట, భూషణ మరియు బగన్‌లను భరించాను. యజ్ఞం లేదా యజ్ఞం చేసేవారికి, యజ్ఞంలో యజ్ఞానికి సంబంధించిన వస్తువులను సమర్పించేవారికి, సోమరసాన్ని కురిపించేవారికి మరియు దేవతలకు హవిస్సులు లేదా యాగానికి సంబంధించిన వాటిని పొందేలా చేసేవారికి నేను సంపదను ఇస్తాను.

వచనం III:

నేను విశ్వానికి రాణిని; నన్ను పూజించిన వారికి నేను సంపదను ఇస్తాను. నేనే సర్వజ్ఞుడను, పూజింపదగిన దేవతలలో ప్రధానుడను. నేను అనేక దేహాలలో ఆత్మగా ప్రవేశిస్తాను, వివిధ రూపాలతో మరియు వివిధ రూపాలతో, వివిధ మార్గాల్లో. అందుకే, దేవతలు నన్ను వివిధ ప్రదేశాలలో చేర్చారు.

పద్యం IV:

ఆహారం తినేవాడు, చూసేవాడు, ఊపిరి పీల్చుకుంటాడు, ఏది చెప్పినా వినేవాడు నా ద్వారానే (నా శక్తులు) అన్నీ చేస్తాడు. నన్ను అర్థం చేసుకోలేని వారు చనిపోతారు. ఓ ప్రియతమా! (పూజ చేసేవారికి లేదా భక్తునికి), ఏకాగ్రతతో నా ఈ గానం వినండి.

పద్యం V:

"ఇవన్నీ నేనే (మరియు నా యొక్క వివిధ వ్యక్తీకరణలు). నేను దేవతలు మరియు భూలోక జీవులచే పూజింపబడేవాడిని. నేను ఎవరినైనా ఇష్టపడితే (నా పట్ల అతని ధ్యానం కోసం), నేను అతనిని గొప్పవాడు, జ్ఞాని వలె చేస్తాను. , మరియు స్వీయ-సాక్షాత్కారమైన ఆత్మగా.

పద్యం VI:

అన్ని మంచి వస్తువులను అసహ్యించుకునే శత్రువులందరినీ చంపడానికి నేను రుద్ర ధనుస్సును వంచాను. నేను ప్రజల కోసం మాత్రమే ఈ చెడు ఎలిమెంట్స్ / శత్రువులతో పోరాడతాను. నేను భూమి మరియు ఆకాశం అంతటా ప్రవేశిస్తాను, వ్యాపించి ఉంటాను.

VII వచనం:

నేను ఆకాశాన్ని సృష్టించాను, అది భూమి పైన (ఆశ్రయంగా) ఉంది మరియు ఇది అన్ని జీవులకు తండ్రి. నా సృజనాత్మకత (శక్తి) సముద్రం మరియు నీటిలో ఉంది. దాని ద్వారా నేను అన్ని లోకాలలో ఉన్నాను. మరియు నేను నా శరీరంతో ఆకాశాన్ని తాకుతాను

పద్యం VIII:

నేను అన్ని ప్రపంచాలను సృష్టించడం ప్రారంభించినప్పుడు, నేను గాలిలా పనిచేస్తాను (ఫంక్షన్‌లో చాలా వేగంగా). నేను ఆకాశం కంటే ఎత్తుగా మరియు ఎత్తుగా ఉన్నాను. నేను ఈ భూమి కంటే గొప్పవాడిని. నా పరాక్రమం, పరాక్రమం మరియు గొప్పతనం అలాంటివి."

ఓం! శాంతి: శాంతి: శాంతి:

శ్రీ దేవిమహాత్మ్యం ౹౹శ్రీదేవి సప్తశతి ౼18 ౹౹ 

శ్రీదేవి సూక్తం 

రచన: ఋషి మార్కండేయ

ఓం అహం రుద్రేభిర్వసు’భిశ్చరామ్యహమా”దిత్యైరుత విశ్వదే”వైః |

అహం మిత్రావరు’ణోభా బి’భర్మ్యహమి”ంద్రాగ్నీ అహమశ్వినోభా ||1||

అహం సోమ’మాహనసం” బిభర్మ్యహం త్వష్టా”రముత పూషణం భగమ్” |

అహం ద’ధామి ద్రవి’ణం హవిష్మ’తే సుప్రావ్యే యే’ ‍3 యజ’మానాయ సున్వతే ||2||

అహం రాష్ట్రీ” సంగమ’నీ వసూ”నాం చికితుషీ” ప్రథమా యఙ్ఞియా”నామ్ |

తాం మా” దేవా వ్య’దధుః పురుత్రా భూరి’స్థాత్రాం భూ~ర్యా”వేశయంతీ”మ్ ||3||

మయా సో అన్న’మత్తి యో విపశ్య’తి యః ప్రాణి’తి య ఈం” శృణోత్యుక్తమ్ |

అమంతవోమాంత ఉప’క్షియంతి శ్రుధి శ్రు’తం శ్రద్ధివం తే” వదామి ||4||

అహమేవ స్వయమిదం వదా’మి జుష్టం” దేవేభి’రుత మాను’షేభిః |

యం కామయే తం త’ముగ్రం కృ’ణోమి తం బ్రహ్మాణం తమృషిం తం సు’మేధామ్ ||5||

అహం రుద్రాయ ధనురాత’నోమి బ్రహ్మద్విషే శర’వే హంత వా ఉ’ |

అహం జనా”య సమదం” కృణోమ్యహం ద్యావా”పృథివీ ఆవి’వేశ ||6||

అహం సు’వే పితర’మస్య మూర్ధన్ మమ యోని’రప్స్వంతః స’ముద్రే |

తతో వితి’ష్ఠే భువనాను విశ్వోతామూం ద్యాం వర్ష్మణోప’ స్పృశామి ||7||

అహమేవ వాత’ ఇవ ప్రవా”మ్యా-రభ’మాణా భువ’నాని విశ్వా” |

పరో దివాపర ఏనా పృ’థివ్యై-తావ’తీ మహినా సంబ’భూవ ||8||

ఓం శాంతిః శాంతిః శాంతిః’ ||

|| ఇతి ఋగ్వేదోక్తం దేవీసూక్తం సమాప్తమ్ || 

||తత్ సత్ ||